بهارانه 99

شايد قابل درك نباشه اگر بگم من جهان رو بيش از اينكه در ثبات بپسندم، در تلاطم مي پسندم ... 

نه اينكه من دوست داشته باشم فرصتهاي شادي و آرامش از زندگي ها سلب بشه ... نه ابدا ... اما شديدا دوست دارم كه ساز و كارهاي احمقانه و دست و پا گير بشر به هم بريزه ... اينطوري شايد انسان به هويت خودش نزديكتر بشه و با قدرتهاي دروني خودش - بر حسب شرايط و نياز - بيشتر آشنا بشه ... 

خلاصه كه كرونا از نظر من يكي از بزرگترين موهبتهاي هستي بوده كه خيلي چيزها رو داره به ما ارزوني مي كنه .... هرچند اغلب ما ازش با بغض و كينه و خصمانه ياد مي كنيم ... 

_____________________________________________________________________

يكي از زيباترين جنبه هاي بهار، بارون و آفتاب شدنهاي پياپي و بي هواشه ... 

مثل قهر و آشتي بچه ها ... 

يهو همه جا تيره و تار ميشه و رعد و برقهاي سهمگين و بارونهاي تند ميزنه و يهو هم همه جا ساكت ميشه و خورشيد خانم پرده هاي ابر رو كنار ميزنه و سرك ميكشه ببينه روي زمين چه خبره ... 

گنجشكا هم  كه گروه كر پس زمينه هستند و به محض در اومدن آفتاب، رهبر اركرسترشون دستور آغاز ميده و جيك جيكشون گوش فلك رو كر مي كنه ... 

حُسن بارون بهار اينه كه توي اوجش هم ميتوني بري زير بارون و از خيس شدنت حالشو ببري ... بي اينكه احساس سرماي سخت كني يا دلت بخواد از بارون فرار كني ... 

بعد خيس شدن هم با يه چاي گرم يا يه سوپ داغ، همه چي حله ... 

انگار نه انگار كه خيس شدي ... بي هيچ دلخوري اي ... بي هيچ كينه اي ... 

لطافت يعني همين ... يعني حتي در خلال دلخوري ها هم چيزهايي داشته باشي كه تلخي ها رو زود توي خودش حل كنه و ببره ... و چيزي جز خاطره هاي خوب بر جا نمونه ... 

_____________________________________________________________________

جالبه كه خيلي از آدمها توي تنهايي هاشون حوصله شون سر ميره ... 

در حاليكه تنهايي مي تونه فرصت خوبي براي انجام خيلي از كارهايي باشه كه در حضور ديگران چندان وقتي براي به ثمر رسيدنشون نيست ... 

_____________________________________________________________________

اينهم بهار كه از راه رسيد ... 

مقدمش مبارك باشه برامون ...