آخرین مطالب
امکانات وب
مرگ که در یک قدمی زندگی قرار بگیره، خیلی از ترسها بی معنا میشن و هر چیزی با اصالت واقعی خودش پا به میدون میذاره ...
مرگ که در یک قدمی زندگی قرار بگیره، میزان قدرت واقعی آدمها آشکار میشه ...
سکوت، ترس، فریاد، عجز، آرامش، قدرت، وحشت، حسرت و ملغمه ای از هزاران هزار حس گفته و نگفته ی دیگه اینها دوشادوش مرگ به تک تک لحظه های زندگی تزریق میشه ... مرگ در حجم وسیع، یه چیزایی رو در حجم وسیع بی معنا می کنه و ضربه اونقدر سنگین میشه که حتی گاهی مجال آه کشیدن هم از آدم سلب میشه ... و حتی فرصت اندوهگین شدن ... وقتی ضربه سنگین باشه، احساسات به شکل وسیعی تغییر ماهیت میدن و چیزی در درون آدمها به سرعت و ناگهانی تغییر شکل میده ...
بازتاب این تغییر در صورت ادامه ی زندگی، یه مقوله ی بسیار وسیعه که خودش مثنوی هفتاد من کاغذه ...
برای همینه که امیدوارم در هیچ کجای جهان، چیزی از جنس جنگ اتفاق نیفته ... هیچوقت و برای هیچ ملتی ...
_________________________________________________________________
قسمت پنجم از فصل هشتم سریال game of thrones، علیرغم مضمون بسیار غم انگیزش، به قدری نفس گیر و عالی ساخته شده بود که بر خلاف آمد عادت دو بار پیاپی اونو تماشا کردم.
چقدر خوبه که توی نمایش هامون بتونیم تمام ممکنها و دور از ذهنهای جامعه ی بشری رو به روایت تصویر دربیاریم و انسان رو فارغ از آموزه ها و چارچوبها در مقابل ماهیت عریان خودش قرار بدیم ...
ماهیت عریان بشر، همون چیزی که خیلی از ماها به جای روبرو شدن با خوب و بد این ماهیت و در پی انکار و سانسور اون، تبدیل به هیولاهای خفته ی دربندی شدیم که در صورت پاره شدن زنجیر، قادر به انجام خیلی کارها خواهیم بود ... مگر اینکه در طی سالیان سال آنچه که از نیکی به واقع و بر اساس میل راستین خودمون در خودمون پرورش دادیم بتونه بر هیولای وجودمون غلبه کنه ...
قلب چوپون فکر نی بود ......
برچسب : نویسنده : laleh875 بازدید : 137