هوای حوصله ابری ست در دو چشمانم ...

ساخت وبلاگ

آقا اصلا چی می شد می گفتند کارمند جماعت از ساعت شش صبح تا 11 بیان سر کار و بعد هم برن خونه شون پی زندگی شون ...

کارمند جماعت که با این حقوق دوزاری قرار نیست به جایی برسه واقعا حداقل مستحق این هست که بخشی از روز رو بره خونه و مال خودش باشه ...

آقا یکی چرا رسیدگی نمی کنه واقعا؟

_____________________________________________________________________________

به من خرده نگیر که چرا من کم حوصله م و مودم نمیاد بالا ...

من بی وقفه بی تاب و غمگینم ... احساس می کنم جنینِ هزاران ایده ی جدید در من سقط شده ... هزار قصه ی بی هوای جدید ... هزار راه نرفته ی در دسترس ... هزار امکانِ ساده ی ممکن نشده ...

من بغضِ همه ی این هزار هزار رو توی گلوم دارم ...

بغضی که اشک نمیشه ...

_____________________________________________________________________________

احساسِ فرسودگی می کنم ...

زندگی کارمندی، خیانت به ذاتِ وجودم بود ... من از همون اول هم می دونستم آدم روتینهای طولانی مدت نیستم ... اینکه چرا خودم رو اسیرِ ورطه ای کردم که نباید، مصداقِ واقعی خیانت به خودم بود ...

اگر گلایه ای هست از خودم و رویکرد خودمه ...

اگر خنجری هست به سمت خودم باید گرفته بشه ...

اگر همتی برای تغییر هست فقط می تونه از سمتِ من باشه ...

اینکه چرا اینقدر رخوت زده م که می دونم تنها راهِ برون رفت از این وضعیت، تغییر در سریع ترین حالتِ ممکن هست اما هیچ اراده ای برای تغییر در خودم نمی بینم بزرگترین دلیلِ حالِ ناخوشم هست ...

کاش دستی از غیب برون آید و کاری بکند ...

قلب چوپون فکر نی بود ......
ما را در سایت قلب چوپون فکر نی بود ... دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : laleh875 بازدید : 34 تاريخ : چهارشنبه 10 آبان 1402 ساعت: 19:44