سکوت ...

نشستیم دور همدیگه و دلخوریا رو بازم ریختیم روی دایره ... 

از این قصه پریدیم روی قصه ی دیگه و همینطور الی الابد ... 

خسته و کلافه و بی هیچ نتیجه ای از این همه حرف و حدیث، خوب که به ته همه چیز نگاه می کردیم فقط حجم دلخوریامون بیشتر و بیشتر شده بود ... 

حرف حرف میاره و اغلب بیشتر از آرامش منجر به دردسر و دلخوری میشه ... واقعا سخت میشه پیدا کرد آدمهایی رو که حرفاتو عینا اونطوری که تو بیانشون می کنی، درک کنند ... 

و ازونجایی که سری که درد نمی کنه رو دستمال نمی بندند، شاید بهترین کار اینه که احساسات و تفکراتت رو توی یه صندوقچه ای در اعماق وجود خودت قایم کنی و نذاری بیان سر زبون ... و جز نیازهای حیاتی از چیز دیگه ای حرف نزنی ... 

____________________________________________________

توی دنیا همیشه باید یه جای قابل اطمینان داشته باشی که بتونی روش بایستی و دیواری که بتونی بهش تکیه کنی و دلیلی برای بودن و ادامه ... 

و الا که چی می تونه آدمو سنجاق کنه به جایی که اساسا همه چیزش تعلیقه ؟ ... 

____________________________________________________

تغییر میخوام ... 

یه تغییر خوب همه جانبه ! 

قلب چوپون فکر نی بود ......