اولین قدم ...

هیچوقت از حس قربانی بودن خوشم نمیاد و استقبال نمی کنم ...

گرچه می دونم که نمایش قربانی بودن و القاء اون به بقیه میتونه احساسات متفاوت و متضادی رو برانگیخته کنه ... و حس ترحم و دلسوزی ای که جلب می کنه میتونه نوازش کوتاه مدت خوبی باشه اما اینو هم خوب می دونم که اگه کسی به این قالب عادت کنه دیگه بیرون اومدن ازش نمی تونه کار ساده ای باشه ... 

ضمن اینکه تصویری که ازت در ذهن ها باقی می مونه می تونه یه تصویر تا ابد ناخوشایند باشه ...

 و البته نمیگم که هرگز در این قالب ایفای نقش نکردم  اما ترجیح میدم در مواقع لزوم بجنگم و زخم بخورم و درد بکشم اما در جهت آرمانم یه حرکتی بکنم تا اینکه فقط بشینم و ناله ی چه کنم سر بدم ... 

---

خوب نیستم ... 

احساسات مختلفی احاطه م کردند ... بیشتر از هر چیز بین این حس های نامفهوم و مبهم سردرگمم ... 

همیشه زیاد یجا موندن باعث فساد میشه ...

باید شهامت تغییر و برداشتن اولین قدم رو توی قلبمون زنده نگه داریم ... 

آدم برای زنده بودن به حرکت و تغییر نیاز داره ... 

وابستگی و حتی دلبستگی رو باید از قاموس زندگی مون حذف کنیم ... هیچ چیز موندگار نیست و برای همینم هیچ چیز نباید باعث بشه ما مرداب بشیم ... 

---

هروقت ناراحتی حرف بزن ... 

هیچ احساسی نباید مخفی بشه و بار روی دوش دل بشه ...

اونقدر توان و انرژی و فرصت نداریم که مدام بخوایم دست به گریبان بارهای عاطفی مون باشیم ... 

---

ماه رمضان یکی از ماه های محبوب منه ... 

امیدوارم که همه مون بتونیم ازش به فراخور نیاز بهره های خوب ببریم و برنامه های خوب برای خودمون بچینیم و ضمنا این برنامه ها رو به پلن زندگی مون تبدیل کنیم ... 

قلب چوپون فکر نی بود ......