فلسفه ی زندگی ...

شاید گوشه ای از فلسفه ی زندگی بعضی از آدمها که به چشم من و تو خوار و ضعیف و ناتوان و بی آرزو و بی هدف و یا حتی بی مصرف میان این باشه که بوته ی آزمایش من و تو باشند ... تا خودمون در درون خودمون و خلوت بی تماشاچی مون محک بخوریم و بفهمیم واقعا چقدر از اون ادعاها و حرفهایی که در شرایط طبیعی ازشون دم می زنیم، حقیقت وجود ماست و چقدرشون یه مشت ژست و ادعا ... 

ارتباطات غیر دلخواه، شرایط سخت و تمام چیزهایی که در ظاهر زشت برای ما اتفاق می افتند نقش همون غربالی رو دارن که زشتی های ما رو نگه می داره جلوی چشممون تا خوب ببینیمشون ... و تصمیم با ماست که باهاشون چکار کنیم ... 

_______________________________________________

قضاوت احمقانه ترین شکل توهینه ...

توهینه چون ما به تمام اجزائی که باعث میشن رویدادی رخ بده، اشراف نداریم.

احمقانه ست چون لاجرم ما رو به سمتی می بره که همون شرایط رو در نهایت در جا و مکانی دیگه تجربه کنیم ... 

_______________________________________________

آن روزها

آدم بزرگها و زاغهای فراق

اینسان فراوان نبودند

وقتی که بچه بودم

مردم نبودند

آن روزها 

وقتی که من بچه بودم

غم بود 

اما ... 

کم بود ... 

نوشته شده توسط نسیم  | لینک ثابت |

قلب چوپون فکر نی بود ......