قلب چوپون فکر نی بود ...

همکارم این رو برام فرستاد:

کلبه ها فکر حصارن

باغچه ها فکر بهارن

باغبونا فکر بارن 

من به فکر قصه گفتن 

شب تو فکر راه نوره 

نور تو فکر بوف کوره 

خاک تو فکر ابر دوره 

من به فکر دل سپردن ... 

یعنی فقط اینو بگم اندازه ی یه سفر در زمان منو یه راست برد و نشوند توی خنکای زیر کولر یه بعدازظهر تابستونی در حوالی 15 سالگی ...

به یه حس خوشایند ... که هیچ ترانه ی غمگینی نمی تونست خدشه دارش کنه ...

---

به یه گردهمایی به روزه برای آواز گروهی دعوت شدم که البته قسمت نبود برم ... 

اما همین دعوت هم خودش حس خوشایندی داشت ... 

گاهی با خودم فکر می کنم چقدر بعضی از  ترسهای ما بی دلیل و بی پایه و اساسه ...

وقتی فکر می کنم یه بچه برای ابراز خودش چقدر راحت و رها و بی فکر و بی باید نباید عمل می کنه دلم برای کودک بی پروای وجودم خییییییلی تنگ میشه ... 

---

خوابم و خوبم ... 

خوبم و خوابم ... 

خوبم و حتی این سردردهای همزاد روزای آفتابی هم بعضا خوبند شاید ... 

فقط اینو می دونم که انرژی م این چند روز اخیر در مجموع مثبته ... 

اینو از فیدبک اطرافیان می بینم و درک می کنم ... 

آدما و اتفاقات اطراف ما اغلب بازتابی از انرژی وجودی خود ما هستند ... اگه همه چیز در اطرافت منفی بود قبل از گفتن هر حرفی، یکمی دست نگه دار و به خودت نگاه کن دخترک ...

---

میگن چیزی قریب 97 درصد مردم جهان بی هدفند و تنها سه درصد اونا هدفمند هستند ... و البته در کشورهای پیشرفته این آمار به 95 و 5 درصد تغییر می کنه ... 

بی هدفی به این معنی نیست که آدما آرزو ندارن ... بلکه به این معناست که آرزوهای مشخص در ابعاد واضح و گویا ندارن ! برای همینه که خیلیا وقتی چیزی در رده ی آرزوشون دریافت می کنند از کائنات، گلایه و شکایتشون برقراره که ای بابا ... من گفتم فلان جور چیز اما نه ایییییییییییییییییین !!!! 

امیدوارم که هممون هدفمند تر زندگی کنیم و از بازیهای زیبای سرنوشت لذت ببریم

قلب چوپون فکر نی بود ......